Dziewczyna ma dwadzieścia jeden lat i pamiętnik grubości porządnej książki? Co ona, chce zostać filozofem czy opisuje samą pogodę przez dziesięć stron? No, w sumie ja też mógłbym spisać sporo, ale jestem o siedem lat od niej starszy.
Spojrzałem na nią, zastanawiając się, co jej powiedzieć. Tak, niby nigdy nie kłamię, ale co mam zrobić? "Wykonywałem swoją misję, jak zawsze"? Znów bym miał na karku kogoś, kto chce mnie "naprawić", zupełnie nie potrzebnie.
- Nic ciekawego - odpowiedziałem wymijająco. Uniosła brew zaciekawiona, jednak ja nie kontynuowałem, nie opowiadałem jej ani nic. Po co? Eh, ona nie da mi spokoju, postanowiłem więc jednak jej trochę opowiedzieć. Nie to, co robiłem w wolnym czasie, ale raczej moje braterskie obowiązki - Spędzałem głównie czas z Alecem.
(Katherina?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz